Implanty wykonane są z czystego tytanu, który jest materiałem obojętnym dla ludzkiego organizmu. Przez 40 lat stosowania implantów na całym świecie wykryto jedynie kilka przypadków alergii na kilkanaście milionów wszczepień. Również pozostałe komponenty protetyczne są produkowane z materiałów hipoalergicznych.
Tak, ale palenie tytoniu zwiększa ryzyko powikłań oraz zmniejsza przewidywalność sukcesu leczenia. Zalecane jest rzucenie palenia.
Tak, ale proces chorobowy musi być dobrze kontrolowany lekami (cukrzyca ustabilizowana). W przeciwnym razie zmiany metabolizmu tkanek (szczególnie dziąseł) powodują duże komplikacje w leczeniu implantologicznym. W razie wątpliwości zalecana jest konsultacja diabetologa.
Tak. Do przeciwwskazań bezwzględnych należą:
nieustabilizowana cukrzyca
osteoporoza
choroba gośćcowa
niektóre choroby krwi
nowotwory
choroby psychiczne.
Niektóre choroby nie wykluczają implantacji, ale wymagają szczegółowej konsultacji specjalisty (tzw. przeciwskazania względne). Należą do nich:
choroby układu krążenia (nadciśnienie, niewydolność serca itp.), wrodzone wady serca,
protezy zastawek sercowych,
choroba reumatyczna,
schorzenia endokrynologiczne t.j. gruczołów wydzielania wewnętrznego
choroba Parkinsona,
choroby szpiku, czyli układu krwiotwórczego
choroby układu oddechowego (astma, przewlekłe zapalenie oskrzeli, przebyta gruźlica)
choroby nerek
schorzenia wątroby
Nie wszczepia się implantów pacjentkom w ciąży.
Tak, nie ma do tego przeciwwskazań. Jedynie pierwsze dni, tygodnie (w zależności od typu zabiegu) objęte są zakazem wysiłku fizycznego.
Same implanty nie wchodzą w interakcje z lekami, ale np.; długotrwałe przyjmowanie sterydów zmienia odpowiedź systemu immunologicznego oraz upośledza gojenie. Przyjmowanie antykoagulantów (leków zmniejszających krzepliwość, pochodnych aspiryny) natomiast stwarza zagrożenie wzmożonego krwawienia. W takim wypadkach konieczna jest konsultacja implantologa z lekarzem prowadzącym.
Aby dokonać implantacji, musi być zakończony wzrost kostny pacjenta. Ma to miejsce nie wcześniej niż przed 18 rokiem życia.
Oczywiście. Wszczepiamy implanty również pacjentom 70-80 letnim, jeśli tylko ogólny stan zdrowia na to pozwala.
Implanty w żaden sposób nie zaburzają pracy rozrusznika serca.
Nie — tytan nie jest ferromagnetykiem. Poza tym masa implantów podobnie jak protez dentystycznych jest zbyt mała, aby pobudzić czujniki metalu punktów kontrolnych.
W implantologii wyróżniamy dwa rodzaje niepowodzeń — wczesne i odległe:
Niepowodzenia wczesne — kiedy nie dochodzi do zintegrowania implantu z kością. Po kilku, kilkunastu dniach pojawia się niewielka bolesność, zaczerwienienie, czasem wysięk ropny a lekarz podczas badania wyczuwa ruchomość implantu. Dzieje się tak na skutek zainfekowania miejsca implantacji (z powodu zaniedbań higienicznych pacjenta lub na skutek niestosowania zaleceń pozabiegowych -nieprzyjmowania antybiotyku, palenia po zabiegu itd.), niewłaściwej techniki zabiegu lub złego planowania. Trzeba przyznać, że w renomowanych klinikach ten rodzaj niepowodzeń jest niezwykle rzadki.
Niepowodzenia odległe — kiedy uzyskana wcześniej osteointegracja zostaje utracona.
Z powodu zaniedbań higieny dochodzić może do procesów zapalnych wokół implantów. Z początku przebiegają one bezobjawowo (brak bolesności) i pacjent nie zdaje sobie sprawy z wagi problemu. Nie odczuwając żadnych dolegliwości, pacjent często zgłasza się do kliniki, kiedy proces chorobowy jest już bardzo zaawansowany (czasami konieczne jest usunięcie implantu). Aby tego uniknąć, konieczne są regularne wizyty kontrolne co 6-12m., bo często tylko lekarz potrafi rozpoznać pierwsze sygnały nadchodzących kłopotów. W przypadkach wątpliwych wykonuje RTG, aby przekonać się, czy w kości nie zachodzą niepokojące zmiany. Niekiedy przyczyną odległych niepowodzeń jest stopniowa utrata pozostałych zębów, a co za tym idzie następujące przeciążenie uzupełnienia opartego na implantach. Dlatego tak ważne jest uzupełnianie nowopowstałych ubytków w uzębieniu. Zdarza się również niestety, że przyczyną niepowodzenia jest złe zaplanowanie zabiegu (nieadekwatna ilość, wielkość, rodzaj implantów w stosunku do ilości i jakości kości, warunków zgryzowych) oraz następującej po nim odbudowy protetycznej. Dlatego tak istotne jest wykonanie pełnej diagnostyki przed zabiegowej (pantomogram, tomografia komputerowa) i sporządzenie dokładnego planu leczenia implantoprotetycznego.
W każdym wypadku należy niezintegrowany implant bezwzględnie usunąć (jest to niebolesne) a miejsce po nim wygoić. Po przeanalizowaniu przyczyn niepowodzenia (najczęściej po kilkunastu tygodniach) można implantować ponownie.
Objawy odrzutu implantu zęba to między innymi gorączka, zapalenie dziąsła w pobliżu wstawionej protezy, zaczerwienienie, rzadziej krwawienie. Jest to sytuacja bardzo rzadka, jednak warto być świadomym tej ewentualności, i skonsultować sytuację ze specjalistą. Należy też pamiętać, iż implementacja jest zabiegiem chirurgicznym, i przejściowe zasinienie, niewielki obrzęk czy drobne krwawienie to normalne reakcje, które ostatecznie ustępują. Podejrzewasz stan zapalny po wszczepieniu implantu, wykluczasz możliwość reakcji na zabieg? Skonsultuj się ze specjalistą.
Po zabiegu implantacji może wystąpić bolesność, obrzęk, zasinienie czy niewielkie krwawienie jak po każdym zabiegu chirurgicznym. Dostępne obecnie środki farmakologiczne umożliwiają jednak wyeliminowanie tych dolegliwości. Istnieje również ryzyko powikłań takich jak krwawienie czy uszkodzenie nerwu zębodołowego dolnego. Jest ono jednak niemiernie małe.
